مرگ تدريجي از پابلو نرودا
زندگي کردن من مردن تدريجي بود
هرچه جان کند تنم عمر حسابش کردم ......... فرخي يزدي
با سپاس از آنان که در این چندروزه شعر « پابلو نرودا» را فرستاده اند و با استدعای «ایمیل بس» ، شعر شاعر شیلیائی را اینجا میگذارم. اگرچه که چند تا کار خودم توی صف معطل است.
مرگ تدریجی
مرگ تدريجی ما آغاز خواهد
اگر سفر نكنيم
اگر مطالعه نكنيم
مرگ تدریجی ما آغاز خواهد شد
اگر به صدای زندگی گوش فرا ندهيم
اگر به خودمان بها ندهيم
مرگ تدریجی ما آغاز خواهد شد
هنگامی كه عزت نفس را در خود بكشيم
هنگامی كه دست ياری ديگران را رد بكنيم
مرگ تدريجی ما آغاز خواهد شد
اگر بندهی عادتهای خويش بشويم
و هر روز يك مسير را بپيماييم
اگر دچار روزمرگی شويم
اگر تغييری در رنگ لباس خويش ندهيم
يا با كسانی كه نمی شناسيم سر صحبت را باز نكنيم
مرگ تدريجی ما آغاز خواهد شد
اگر احساسات خود را ابراز نكنيم
همان احساسات سركشی كه
موجب درخشش چشمان ما می شود
و دل را به تپش در می آورد
مرگ تدريجی ما آغاز خواهد شد
اگر تحولی در زندگی خويش ايجاد نكنيم
هنگامی كه از حرفه يا عشق خود ناراضی هستيم
اگر حاشيه ی امنيت خود را برای آرزويی نامطمئن به خطر نياندازيم
اگر به دنبال آرزوهايمان نباشيم
اگر به خودمان اجازه ندهيم
براي يكبار هم كه شده
از نصيحتی عاقلانه بگريزيم
بياييد زندگی را امروز آغاز كنيم!
بياييد امروز خطر كنيم!
همين امروز كاری بكنيم!
اجازه ندهيم كه دچار مرگ تدريجی بشويم!
شاد بودن را فراموش نكنيم!
نظر های شما (0)
بازگشت به صفحه نخست 